DANIEL BARBARUS (Barbaro)

geb. in Venedig, gest. um 1569 [1513-1574]

 

Stammte aus adliger Familie und widmete sich besonders dem Studium des Aristoteles.

Hauptschriften: Commentationes in quinque praedicabilia Porphyrii, Venedig 1542; Commentaria in tres libros Rhetorices Aristotelis ad Theodecten, Venedig 1544 (ital., Venedig 1557); Hermolai Barbari compendium scientiae naturalis ex Aristotele, Venedig 1545; Aristotelis adde Nicomachum filium, de moribus, quae ethica nominantur, libri decem, Ioachimo Perionio interprete, eorundem Aristotelis librorum compendium, per Hermolaum Barbarum, hg. Daniel Barbarus, Basel o.J. [1545], Basel 1552; Speronus Speroni, Dialoghi, nuovamente ristampati, & corretti, Venedig 1552; Vitruvio, I dieci libri dell’architettura, trad. e commentati da Daniele Barbaro, Venetia 1556 (Venedig 1567, ND Milano 1987, 1997); La pratica della perspettiva, opera molto utile a pittori scultori [et] ad architetti, Venetia 1568.

Literatur: P. Caye, Le savoir de Palladio, architecture, métaphysique et politique dans la Venise de cinquecento, Paris 1995 (enth.: Commentaire au "De Architectura" de Vitruve par Daniele Barbaro)

NEXT

BACK to Index