JOHANN KONRAD DANNHAUER

geb. 24. März 1603 in Kundring, gest. 1666 in Salzburg

 

1621 Magister der Philosophie, 1629 Professor der Rhetorik, 1633 der Theologie in Straßburg. Bekannt als Hermeneutiker, der auch den Namen dieser Disziplin zuerst als Buchtitel verwendete.

Hauptschriften: Canones logici et metaphysici; Collegium exercitionum ethico-politicarum, Marburg 1626; Collegium psychologicum circa Aristotelis III libros de anima, Straßburg 1629, auch 1660; Sylloge Dispvtationum Methodo-Logicarum, seu Rhetorico-Didacticarum; Disp. Straßburg 1630; Tractatus de Syllogismo infinitio, Straßburg 1630; Paradoxon Ciceronianorum Marco Bruto Inscriptorum, Analysis Triplex, I.Hermeneutica. II. Logica. III. Rhetorica; Straßburg 1630; Idea boni Disputatoris et malitiosi Sophistae, Straßburg 1629 (4. Aufl. Straßburg 1656, ND Hildesheim 1996); Idea boni Interpretis et malitiosi Calumniatoris, Straßburg 1630, 5. Aufl. 1670; Meletema de miraculis veris falsisque, Straßburg 1650; Hermeneutica Sacra sive methodus exponendarum sacrarum literarum, Straßburg 1654; Aristoteles ex orco redivivus at heu! ... oppositus Melchiori Cornaeo, Diss. Straßburg 1654.

Literatur: W. Horning, Der Straßburger Universitäts-Professor, Münsterprediger und Präsident des Kirchenkonvents Dr. Johann Konrad Dannhauer, 1883; K.-H. Mockel, Die Eigenart des Strassburger orthodoxen Luthertums in seiner Ethik, dargestellt an Johann Conrad Dannhauer, Diss. Greifswald 1952.

 

NEXT

BACK to Index